Spirituality: kaivalyapathamu

కైవల్యపథము

క: శ్రీరామచంద్ర నీపై

భారముమోపి నినుదలచి ప్రాణాహుతి వి

స్తారప్రసారము వడసితి

దారితెలిసితిన్ ప్రభూ! సదా వందనముల్. - 1

క: ఎరుగను బ్రస్తానత్రయ

మెరుగను వ్యాకరణశాస్త్ర మెరుగను గవితా

స్ఫురణమ్ము రామచంద్ర గు

రురాట్కరుణ వ్రాసితి, నెనరున జదువదగున్. - 2

క: లేదు వచోగాంభీర్యము

లేదు నలంకారకౌశలియు. సత్యము ను

ద్భోదింప సాహసించితి

నాదట గనుటొప్పు సహృదయ రసజ్ఞజనుల్. - 3

తే:గీ: కలవు దోషములని మదిదలచి విడక

సూనృతములిందు కలవంచు సుమతులగుచు

చూపుసారింపు డిటువైపు సుంత యనుచు

వేడుకొనుచుంటి మిమ్ముల వినయమతిని. - 4

క: ఓ! సర్వేశ్వర నీవే

మా సర్వస్వంబు నిజము. మహనీయగతిన్

బాసటగా నీవుండక

రా సాధ్యమె నిన్నుగలియ రయమున మాకున్. - 5

క: మానవ జీవితలక్ష్యము

వైనముగా దైవమనుచు వాకొనిరి మునుల్

కానీ కోరికలతెరల్

కానగరానీవు దారి గమ్యము చేరన్. - 6

క: నడవడి సరిజేసుకొనక

నడుగిడ సాధ్యంబుగాదు ఆధ్యాత్మపథిన్

నడుపగవశమే చిల్లుల

పడవను జలమధ్యమందు పదిలముగాగన్. - 7

క: తనశీలము నితరజనులు

పనిగొని మెచ్చంగవలయు పలుమారనుచున్

మనమున దలపక శీలము

తన యుద్ధరణమునకనుచు దలపగ వలయున్. 8

ఆ:వె: ఏమితలచు మరియు తానేమి మాటాడు

జీవితమున నదెయె చేయవలయు

పనికిరానిమాట పలికెడి నరుకంటె

ఊరకున్నవాడె యుత్తముండు. - 9

క: బలహీనుడనని యెన్నడు

తలపోయగరాదు మదిని తగవెదుకంగన్

బహీనుడు లేడు భువిని

బలమై భగవంతుడుండ భయమది యేలా? - 10

క: ఏ సేవయైన మనుజుం

డాసించక ప్రతిఫలమ్ము నభ్యర్చనగా

జేసికొని పోవుచుండిన

వేసటలేకుండ మేలు పెంపొందు భువిన్. - 11

తే:గీ: దైవమిచ్చిన సిరిసంపదలకు తాను

ధర్మకర్తగ భావించి ధర్మబుద్ధి

వృద్ధిజేసి వెచ్చించుచు శుద్ధమైన

జీవనంబును గడిపిన శ్రేయమగును. - 12

క: సేవాత్యాగము లనువుగ

కావలె నాధ్యాత్మికటగారము గట్టన్

భావమున ప్రేమదాని గు

ణావర్తంబగుచు నెగడు నరయగ ధరణిన్. - 13

క: సేవానిరతుడ నేనని

భావించిన నహముపెరిగి పతనము జెందున్

దైవము దీనునిరూపై

సేవల్‍గొనునంచు తలప శ్రేయము గలుగున్. - 14

తే:గీ: కలిమిలేముల ధర్మము తొలగిపోక

కష్టసుఖముల నొకరీతి గడుపుకొనుచు

మితము పాటించి మనుజుడు మెలగుచుండ

విడువకెన్నడు దైవంబు నెడదనుండు. - 15

ఆ:వె: ఆలుబిడ్డ లడ్డ మాధ్యాత్మికతకంచు

గృహమువిడచి కొండగుహలజేరి.

చిత్తవృత్తినాపు సత్త తనకు లేక

కాలమెల్ల వృధగ గడపనేల. - 16

ఆ:వె: సతియు సుతులు జూడ సర్వేశ్వరుని కాన్క

లనుచు ధర్మమునకు నణుగుణముగ

నడచి హృదయమందు విడక నీశ్వరునిల్ప

సఫలమగునుగాదె జన్మమిలను. - 17

ఆ:వె: పక్షియెగురు రెండుపక్షముల్ చాచుచు

ఒక్కరెక్కె జాచ నొరిగిపోవు

అరయ నాలుబిడ్డ లాధ్యాత్మికతయును

రెండునున్న గలుగు నిండుదనము. - 18

ఆ:వె: ఇంటిపెద్దననుచు నెంతొదర్పము జూపి

చిక్కులందు బడుచు చెడగనేల.

తనదు గృహమునందె తగునిది యనుచును

అతిథిరీతి మెలగి హితము గనుము. - 19

తే:గీ: మాంసమాహారముగ గొను మానవులిల

ఆత్మతత్త్వార్థ మేమాత్ర మరయలేరు

మాంసభక్షణ విడువంగ మంచిదనుచు

పలికిరార్యులు పలుమారు పదిలముగను. - 2౦

తే:గీ: మాటలవియేల రుచియందు మనసు దవిలి

తినినదంతయు విషతుల్య మనిరి బుధులు

గాన దివ్యజీవనమును గడుపుజనులు

జిహ్వచాపల్యమందున జిక్కువడరు. - 21

తే:గీ: నాల్క నదుపుజేసిన యట్టి నరునికిలను

శుభములొనగూడు మిక్కిలి సులభరీతి

మితము పాటించుటెంతయు హితముగూర్చు.

తిండియందును మరి మాటతీరు నందు. - 22

క: పరహితమతి బోధించుచు

పరమాత్ముని జేరు కొరకు పావనమూర్తుల్

ధరపై మతముల నిలిపిరి

సురుచిరమార్గమున నడచి సూనృతరీతిన్. - 23

ఆ:వె: దైవముదరి జేర్చు దారియె మతమని

తెలియలేని జనులు తెలివిదప్పి

దురభిమానులగుచు ధర హింసరేపుచు

పరుల బాధపెట్టి పతనమైరి. - 24

క: మతదురభిమాన పరులై

వితండవాదములకు దిగి విజ్ఞతవిడువన్

మతవిద్వేషములు రగిలి

మతమనునది మనుజులకిల మత్తుగమారెన్. - 25

క: గొప్పలు చెప్పుకొనుటకై

చొప్పించిరి మతములందు శుష్కవ్రతముల్

తప్పించుకొనగ వలయును

కుప్పలుగా చేరియున్న కూడని విధులన్. - 26

తే:గీ: పరమతంబులలోనున్న నెరసులేరి

పలుకవలసిన పనిలేదు పంతమూని

సాధనమ్మున గనుగొన్న సత్యములను

పరహితంబుగ పలుమారు పలుకవలయు. - 27

క: పీడింపగూడ దితరుల

పీడింపగ మనల నొరులు పెనగొనరేనిన్

పీడింపబడక వారల

దాడిని బోకార్చవలయు, దండించవలెన్. - 28

క: పరులన్ దండించునపుడు

బరువొక్కింతయు హృదయముపై బడకుండన్

సరిచేయదలచి మాత్రమె

పరుషత్వము జూపవలయు పగలేకుండన్. - 29

తే:గీ: నమ్మకములేదు నాపైన నాకె యనగ

నమ్ము నెవ్విధి దైవమున్ నెమ్మనమున

ఆత్మవిశ్వాసశూన్యుని నాదుకొనెడు

దైవమేలేదు వేయేల తథ్యమిదియ. - 30

ఆ:వె: మట్టిముద్ద యన్న మన్నన జూపరు

అదియె మంచిప్రతిమ యైన పిదప

వచ్చిపోవువారు మెచ్చుకొందు రపుడు

ఇదియె లోకరీతి యిదియె నీతి. - 31

ఆ:వె: పశువురీతినున్న పరమాత్మ జూడడు

భక్తిభావమందు వరలుచుండి

సజ్జనుడుగ మార సర్వేశ్వరునిదృష్టి

వానివైపు మరలు వాస్తవముగ. - 32

తే:గీ: ఆత్మవిశ్వాసము కలుగనంత వరకు

విడిచి సంశయంబుభయము కడకు జనవు

తనకు తనపైన నమ్మికే దైన్యమణచి

విజ్ఞతాస్ఫూర్తి నడిపించు విజయపథిని. - 33

తే:గీ: కొందరాధ్యాత్మికధ్యాస నుందు రరయ

నుందురెందరో మతబంధమందు చిక్కి

గుంపుకొరకున్న మతముల గుట్టెరింగి

ఉన్నతాధ్యాత్మిక పథమున నుండవలయు. - 34

క: ఎన్నో పద్ధ్తులేర్పడె

అన్నియు కఠినములె పొమ్ము నాత్మేశు గనన్

అన్నిట గలడను దైవము

ఉన్నాడెదకుహరమందు ఉన్నాడనగన్. - 35

ఆ:వె: స్థూలకోశములను సులువుగా ఛేదించి

ఆత్మదీప్తి జూపు నదియె విద్య

ఇతరవిద్యలెల్ల నిహ శృంఖలంబులై

కట్టినిన్ను పొరల చుట్టివైచు. - 36

తే:గీ: పఠనమొనరించి యానంద పడుటగాదు

విప్పికథజెప్ప ఊకొట్టి వినుటగాదు

తడయకాత్మవిద్య కొఱకు తపనపడుచు

పూని అభ్యాస మొనరించి పొందవలయు. - 37

క: ధరపై చిక్కెను జీవుడు

భరమౌ భవమను గొలుసున బంధీకృతుడై

దురుసుతనంబును గర్వము

వరుసన్ గొలుసున కదనపు వలయము లయ్యెన్. - 38

ఆ:వె: ఒకడె దేవుడనుచు నికరంబుగాపల్కి

పెక్కు ఱాళ్ళగనుచు మ్రోక్కనేల

ఎరుక నివ్వలేని తెరువు లెన్నైనను

కాలయాపనకన కల్లయౌనె. - 39

తే:గీ: చేయనుత్సహింతుముగాని చేయబోము

చేయబోవుదు మొకసారె చేతలెన్నొ

అందు ఆత్మవిశ్వాస మావంతలేదు

కార్యసాధనకివి యడ్డు కావెచెపుమ? - 40

ఆ:వె: ఏదొ చెప్పిరనుచు నేదొ చేసితిమని

శ్రద్ధలేక చేయు సాధనముల

పొద్దుపోవుగాని పొందలేమేమియు

గట్టిపట్టులేక గణనలేదు. - 41

క: కారాగారంబగు భువి

చేరుదు రధికారులు మరి చిక్కినదోషుల్

చేరిన అధికృతులుండెడి

తీరున మనముండవలయు తెరువెరిగి భువిన్. - 42

ఆ:వె: చెట్టునెక్కి కొమ్మ చేతులన్ తాబట్టి

చెట్టు నన్ను విడక బట్టెననుచు

వెర్రివానిరీతి విలపించుచుందురు

మాయయనగ నిదియె మహినిజూడ. - 43

ఆ:వె: అడవికేగినంత విడువవు బంధముల్

విడువదలచు కొలది ముడులు బడును

సహజమార్గమందు సద్గురుకృపబొంది

ఇంటనుండికూడ హితము గనుము. - 44

ఆ:వె: ఈశ్వరేచ్ఛగాక యితర మెయ్యది యగు

ననెడి సత్యమెఱెగి యన్ని యెడల

ధ్యాసనెపుడు విడక దైవంబుపైనిడి

సహజమార్గమందు సాగిపొమ్ము. - 45

ఆ:వె: దైవచింతనమున తానుండి నడువంగ

కీడదేల గలుగు కూడుమేలె

తగినదేదొ నిలుచు తగనిది విడిపోవు

నింతెగాని కలతలేల మనకు. - 46

క: జీవితమందలి చిక్కులు

దైవమె మేల్గోరి యిచ్చె తప్పదటంచున్

భావించుచు నోపికతో

గావించుము కార్యములను క్రమగతితోడన్. - 47

క: సమయంబున్నపుడెల్లను

సమగతి సర్వంబు నిండి సర్వాత్మకమై

విమలంబగు పరతత్వము

గమనించుచునున్న మేలు గలుగును మనకున్. – 48

ఆ:వె: మలిన యోచనలకు నెలవు మనసటంచు

నిందలిడుచు మిగుల కుందనేల

దైవచింతనమును తగమేలుకొల్పంగ

మరల సాధనంబు మనసెగాదె? - 49

ఆ:వె: హృదయమందు వెలుగు ఈశుని బోనాడి

అహము జూపుకొనెద మహరహంబు

పైనియహము దాచి లోనివెలుగు జూప

సఫలమగుట నిజము జన్మమిలను. - 50

తే:గీ: వేదనాయుత హృదిచేయు రోదనమ్ము

భక్తుని తలవాకిలికడ ప్రభుని నిలుపు

సత్యమియ్యది యనుభవ సారమిదియె

హృదయవేదనన్ మించినదేది లేదు. - 51

తే:గీ: కష్టమన్నది బొత్తిగ కలుగకుండ

బ్రతుకుటన్నది జరుగదు వసుధమీద

వాస్తవమునకు కష్టముల్ స్వస్థపరచి

మనిసి కారోగ్యమిడు చేదుమాత్ర లవియె. - 52

తే:గీ: విడువవలెనెవ్వి మరియేవి విడువదగదు

అనెడి విచికిత్స జిక్కక యనవరతము

మనసు గమ్యంబు పైనిల్పి మసలుకొనిన

నిలుచు తగినవి. తగనివి నిన్ను విడుచు. - 53

తే:గీ: దైవసన్నిధి జేర్చెడి దారిలోని

కంపకసవుల నెల్లను కాల్చివైచి

దారి సుగమమ్ముజేయు సాధనము భక్తి

యనుచు ననుభవమ్మున పల్కి రార్యజనులు. - 54

క: హృదయంబెప్పటికప్పుడు

యిదితగు నిదితగదటంచు నేర్పడజెప్పున్

హృదయమె కార్యస్థానము

పదిలముగా మనసుజేయు పనులకు నెల్లన్. - 55

క: హృదయం బేలికకావలె

తదాజ్ఞ నడువవలె మేధ తగదనకుండన్

కుదరదిదంచును మేధకు

హృదయముపై పెత్తనంబు నిచ్చిన కీడౌ. - 56

ఆ:వె: నీవు సృష్టిజేసి నిలుపకు దైవమున్

నీవుజేయు సృష్టి నిజముగాదు

ఉన్నదేదొ తెలిసి ఉన్నదున్నట్లుగా

స్వీకరించి నంత చిక్కువదలు. - 57

క: ఒక్కడుగు ముందున కిడిన

నిక్కముగా నాల్గడుగులు నీవైపుకిడున్

మక్కువజూపుచు దైవము

అక్కట! పరమాత్మకెంత ఔదార్యంబో!. - 58

తే:గీ: ఎవ్వడుత్కంఠ మదిగల్గి యెదురుచూచు

వానికోసమె పరమాత్మ వచ్చినిలుచు

ఏదొచేసితి మ్రొక్కితి నింతె యనుచు

పట్టిపట్టని వానికి ఫలములేదు. - 59

క: త్వరితంబుగ పరతత్వము

నరయగ దృఢదీక్షబూని యాతురతమెయిన్

సరియగు ప్రారంభమిడిన

సరగున కార్యంబు సగము సాధించబడెన్. - 60

ఆ:వె: ఇచ్చవచ్చినట్టు లిన్నేండ్లు మనసును

తిరుగనిచ్చి మనమె చెరచినాము

ధ్యానసాధనమున దాని నదుపుజేసి

తిరిగి మొదటిదశకు ద్రిప్పవలయు. - 61

ఆ:వె: విషయబంధనముల విడిపించుకొనుటకై

పడెడి శ్రమలు వృధయె విడువవవియు

దైవమందు మనసు తగులుకొన్నప్పుడు

విడచి బంధనములు వెడలు నవియె. - 62

తే:గీ: సులభుడైయున్న దేవుని తెలిసికొనగ

సులభపద్దతి చేపట్ట వలసియుండు

రెండువేళ్ళకు జిక్కెడు గుండుసూది

గొప్పక్రేనున నెత్తంగ గుదురునెట్లు? - 63

తే:గీ: ఒక్కగమ్యము మదినిల్పి చక్కగాను

సాధనముచేయ తప్పక జయముగల్గు

పలువిధంబుల పోరాడ భంగపడుచు

సత్యతత్త్వంబు గానంగ జాలరెపుడు. - 64

తే:గీ: హృదయమందున్న బహుసూక్ష్మ మృదులశక్తి

దివ్యధారను తనవైపు త్రిప్పి దించి

నింపుకొనుటను గమనించి నేర్పుమీర

మనసు నటనుంచ బడబోడు మాయలోన. - 65

తే:గీ: హృదయకుహరము యోగుల సదన మరయ

తత్త్వవేత్తలకెల్ల మేధయగు నిల్లు

హృదయ మీశ్వరుపై ధ్యాస కుదురజేయు

మేధ ఘనబోధనలచేత మెప్పువడయు. - 66

తే:గీ: హృదయమందుండి వెల్వడి హితముదెల్పు

భావవీచికల్ పరమాత్మ పలుకులగును

దైవవాణిని వినుటకు దారి యిదియె

విశ్వభాషలు చదువులు వృధయెపొమ్ము. - 67

తే:గీ: ఏది సత్యమో నిత్యమో యెన్నటికిని

మార్పులేనట్టి స్థితిలోన మనునదేదొ

అదియె తెలుసుకొనవలయు నట్లుగాక

విద్యలితరంబు లెన్నైన వృధయెసుమ్ము. - 68

తే:గీ: అట్టిదానిని తెలియంగ పట్టుబట్టి

గ్రంథములయందు వెతికిన కానరాదు

పండితుల తర్కములవల్ల బయటపడదు

అది అతీంద్రియస్థితి నందినపుడె తెలియు. - 69

ఆ:వె: ఆస్థితి తుదికాదు నెంతయో ముందున్న

దనెడి సత్యమెఱిగి ఆగకుండ

ననుభవమున బొంది యానందమును శాంతి

అదియు నధిగమించి కదలవలయు. - 70

తే:గీ: కదలి పయనించి గమ్యము కడకుజేర

అనుభవములెల్ల నచ్చట ఆంతమొందు

వెలుగుచీకటు లచ్చట తొలగియుండు.

చెప్పగాలేని దశయన నొప్పియుండు. - 71

తే:గీ: వ్యక్తి తనయున్కి నిచ్చట వదలిచనక

సత్పదార్థమున గలసి సమసిపోక

యరయ నామమాత్రపు భేదమట్లేయుండి

దైవయోగమున పుడమి జీవి నడచు. - 72

తే:గీ: అట్టి నామమాత్రపు భేదమంతరింప

నిలువనేరదాత్మ యునికి తొలగుగాన

లేశమైయుండు యీభేద మీశునాన

సాగు ప్రళయాగ్ని సర్వమ్ము సమయు వరకు. - 73

తే:గీ: వాస్తవంబిట్టిదైనను వదలకుండ

కోరి సంపూర్ణ లయమందె గురినినిల్పి

సాధనముజేసి గురుకృపన్ సవ్యరీతి

బొంది తరియింపవలయును పుడమి నరుడు. - 74

తే:గీ: ప్రళయ మెట్లవసరమొ ప్రపంచమునకు

అట్లె వైయక్తిక ప్రళయ మవసరంబు

చిన్నదిది పెద్దదది యంతెతేడ

యిది యెఱుగని జీవిబ్రతుకు వృధయెసుమ్ము. – 75

తే:గీ: దీని కారాటపడుదురు దివిజవరులె

మానవులకిది సాధ్యము మనసునిలుప

పరమగురువుల కృపతోడ బహుసులభము

విస్మరింపగ తగదిది వివరమరయ. - 76

తే:గీ: మతము నాధ్యాత్మికతయును గతముగాగ

సత్యమానందమును కూడ చనిన పిదప

చేరువౌదుము గమ్యమౌ చివరిదశకు

పలుకుకందని స్థితియది పరమపదము. - 77

క: హృదయాంతరాళమందున

వెదుకక సత్యంబుకొఱకు వెలుపల దిరుగన్

చెదరును మనస్సు, సత్యం

బుదయింపదు విద్యలెన్ని యున్నప్పటికిన్. - 78

క: ఉన్నాడీశుండంతట

ఉన్నాడన్నింటిలోన నున్నాడనగన్

ఉన్నాను నేననంగను

ఉన్నాడనువాడు లేడు ఉందువునీవే. - 79

క: నీవున్న ఈశుడుండడు

నీవటలేకుండినంత నెలవీశునికౌ

నీవుండక ఈశునిలిపి

జీవించుటొకటె నిజమగు జీవన మరయన్. - 80

తే:గీ: ఎంచ హృదయార్పణముకన్న మించినట్టి

త్యాగ మెయ్యదియును లేదు తరచిచూడ

అర్పితంబగు యెదలోన నవ్యయముగ

సత్పదార్థమె నిండును సహజరీతి. - 81

తే:గీ: దైవచింతనాపరులు మందమతులనుచు

చులకనగ మాటలాడు మూర్ఖులను జూచి

నవ్వుకొనవలెగాని పంతమునకుదిగి

భగ్గుమని మండిపడుటది లగ్గుగాదు. - 82

ఆ:వె: భక్తుడైనవాడు వాంచ్ఛించునొక్కటే

అయ్యదతనిజేర నడుగదేది

అన్నికోరికలను అదిఅంతమొందించు

వస్తుదృష్టి నెపుడొ వదలునతడు. - 83

ఆ:వె: ఏది తానెయౌచు నెచ్చట నుండెనో

అచటి నుండి తొలగి యన్యమయ్యె

తిరిగి యాస్థలంబు మరలజేరుటకునై

శ్రమలుపడెడ రదియె సాధనంబు. - 84

తే:గీ: సద్గుణంబులుసతతము సంస్మరింప

తద్గుణాన్వితుజూపును తథ్యమిదియ

సాగ తద్గుణధాము సంస్మరణమట్లె

గుణము గుణధాము నవ్వలి గుహ్యమెఱుగు. 85

తే:గీ: మంచిచెడ్డల తర్కాన మనసునిడక

తనది యనుకొన్నదంతయు వినయమొప్ప

భగవదర్పణజేసి భవ్యమతియైన

నతడు శరణాగతింజెందె ననగవచ్చు. - 86

ఆ:వె: నరుడు మరణమంది నాకలోకముజేరు

దేవగణము కోరి భువికిదిగును

దిగెడు దేవతలను దిక్కుమీరని మ్రొక్క

కాలము వృధతప్ప కలదెఫలము. - 87

ఆ:వె: తా మరిష్యమాణుడై మునుపటికర్మ

ఫలము కుడువక విడువంగనగునె?

చావుకు సరివచ్చు సత్స్థితిగోరుచు

జీవితమును పూర్తి చేయవలయు. - 88

ఆ:వె: ధ్యానసమయమందు తగని తలపులెన్నొ

నిలువనీక కలత కలుగజేయ

మదిని లక్ష్యమందు కుదురుగా జేరిచి

సహజమార్గమందు జయముగనుము. - 89

తే:గీ: దినదినంబును డెందంబు తేలికగుట

ప్రేమభావము మొలకెత్తి వృద్ధియగుట

ఆత్మ జాగ్రత్తగానున్న దనుట కివియె

సంజ్ఞలుగనెంచి ముందుకు సాగవలయు. – 90

క: శ్రీకైవల్యపదార్థులు

నాకులు దిగి వచ్చుచుంద్రనాకులమతి భూ

లోకంబునకున్ సుస్థితి

సాకల్యంబుగ తపములు సాగించుటకై. - 91

ఆ:వె: సత్యతత్త్వమందు సంపూర్ణముగమున్గ

ఆత్మ మనసు దేహ మన్ని మరచి

ఉప్పుబొమ్మ కడలి నునికిగోల్పడినట్లు

మిగులడతడు శూన్యుడగును నిజము. - 92

తే:గీ: శూన్యమునకు శూన్యంబగు సుస్థితి మన

గమ్యము. అదియెసత్యము గాన విడక

మదిని సర్వస్వమనినమ్మి హృదినిజేర్చి

తనువు పంచతగనుదాక మనుటయొప్పు. - 93

క: ప్రేమ మహోన్నతమైనది

ప్రేమకు నేది సరిరాదు పృథ్వీస్ఠలిపై

కాముకుల దేహబంధమె

ప్రేమయని తలతురేని వృధయౌ బ్రతుకుల్. - 94

క: ప్రేమ విధేయతనొసగున్

బ్రేమ విధేయతకు లోగి వెలయు సమగతిన్

ధీమంతులు గురుశిష్యులు

ప్రేమాస్పదులై రహిన్ జరింతురు ధాత్రిన్. - 95

తే:గీ: ప్రేమించిన దైవంబును

ప్రేమించును దైవమునిను వేయింతలుగన్

ప్రేమకు సరియగు భావము

ప్రేమయెపో మాటలేల పెక్కులుబల్కన్. - 96

తే:గీ: ఎంత ప్రియమైనదైనను చెంతలేక

దూరమైనంత ప్రేమయు తొలగిపోవు

కాని దివ్యప్రేమకు తుది లేనెలేదు

మరణమైనను ఆటంకపరచలేదు. - 97

క: పేయసి ప్రియుడగు మరియున్

ప్రేయసియైపోవు ప్రియుడు ప్రేమమునుంగన్

పాయని ప్రియభావంబున

ధ్యేయంబగు దైవమగుచు ధీనిధిమారున్. - 98

క: దేవుడు సర్వజ్ఞుండగు

దేవుని నెఱిగితినన దేవునిరీతిన్

కోవిదుడై సర్వమెఱిగి

జీవింపగవలె నతండు చిత్కళతోడన్. - 99

తే:గీ; మును మనోబుద్ధ్యహంకారములును మరియు

చిత్తము క్రమబద్ధమొనర్చి సిద్ధపరచి

ఆత్మ పరమాత్మతో జేర్చు నతడె గురుడు

అతడు జూపిన మార్గమే మతము నిజము. - 100

తే:గీ: గురుడు సాధకుని హృదయకుహరమందు

సత్యతత్త్వము జొప్పించు సమయమెఱిగి

అదియె బీజమై చింతనంబను జలమున

పెరిగి వికసించి పరతత్వ మెఱుకపరచు. - 101

తే:గీ: సహజమగు దివ్యశక్తిని సాధకునకు

అందజేయుచు నభివృద్ధినొందజేసి

సంతసించెడు వాడెపో సద్గురుండు

కురులు బెంచిన వారెల్ల గురులుకారు. - 102

తే:గీ: పతనమార్గము తప్పించి గతినిమార్చి

సత్యపథగామిగాజేసి శక్తినొసగి

జీవితాంతము విడువక శ్రేయమరసి

తోడునీడగ నుండెడి వాడె గురుడు. -103

తే:గీ: సహచరుండయి మసలుచు సత్యమెఱెగి

మనల దైవసన్నిధి జేర్చు మహిమగలిగి

పెరటికల్పకమగువాడు గురుదుగాని

కుటిలుడును దంభశీలుడు గురుడుకాడు. - 104

తే:గీ: దబ్బుకెప్పుడు ఇబ్బంది జబ్బు మరియు

వదలకుండగ నిందించు వారలుండి

వగవకీభువి జీవించు వారుగాక

నితరుల మహాత్ములని బిల్వ నిలను తగదు. - 105

తే:గీ: వారసత్వముతోడ రావచ్చునాస్తి

అరయ నాధ్యత్మ సంపత్తి యటులరాదు

భక్తిప్రేమలు గలిగిన వ్యక్తిగాక

సతియు సుతులైన పొందంగ సాధ్యపడదు.. - 106

తే:గీ: ఎంత సర్వజ్ఞుడైనను సుంత యణగి

మానవత్వపు పరిధులు దాటిపోక

తదనుగుణమగు జీవన ధర్మమునకు

విలువనిచ్చుచు భువిపైన మెలగు బుధుదు. - 107

ఆ:వె: తాను బంధనముల తగులుకొనినవాడు

నితరజనుల బంధ మెటులవిప్పు?

రిత్తమాటలాడి చిత్తచాంచల్యంబు

కలుగజేయునతడు కాడు గురుడు. - 108

ఆ:వె: గురుడనెడియూహ చొరబడ మనసున

తగడు గురువనంగ తజ్జనుండు

అహమువీడి సమత సహనభావము గల్గి

భక్తినుండు హితుడె పరమగురుడు. - 109

తే:గీ: గురుని కొండాడుచుండుట గొప్పగాదు

గురుడుచూపిన తెరువున గురుతుగాను

నడచుచుండుటయే గొప్ప పుడమియందు

గురుని ప్రకటింప నియ్యదే తెరువుసుమ్ము. - 110

క: గురుదేవుల ప్రాపుగలిగి

ధర సన్మార్గము విడువక తాత్త్వికసరణిన్

పరమాత్మ చింతనామృత

నిరతిన్ గనుడీ నితాంత నిశ్రేయసమున్. - 111

సహజమార్గ దశనియమములు

ఆ:వె: సుర్యుడుదయించుటకు మున్నె శుద్ధులగుచు

నయముననొకగంట సుఖాసనమున సహజ

విధి హృదయముపై ధ్యానము వినయశీలు

రగుచు చేయుచుండవలయు ననుదినంబు. - 1

క: మదిలోన భక్తిప్రేమలు

పదిలముగా నుంచుకొనుచు ప్రార్థనతోడన్

హృదిపై ధ్యానము చేయుడు

పదపడి ఆత్మోద్ధరణము బడయుట కొఱకై. - 2

క: పరమాత్మతోడ నైక్యమె

పరమావధి లక్ష్యమనుచు భావించిమదిన్

త్వరితముగ బొందనెంచుము

విరమణ విశ్రాంతి మరియు విసుగదిలేకన్. - 3

తే:గీ: ప్రకృతియును నీవు నొకటియై బ్రతుకదలచి

దర్పము కపటమును లేక ధాత్రియందు

సహజ సామాన్య నరునిగ నహరహంబు

సరళజీవన రీతిన సాగిపొమ్ము. - 4

ఆ:వె: సత్యవంతుడనగ నిత్యము చరియించి

బాధ వేదన మన బాగుకొఱకె

దేవుడిచ్చినట్టి దివ్యవరములని

తలచుచు దెలుపుము కృతజ్ఞతలను. - 5

క: ధరనున్న మనుజులెల్లరు

నరయగ సోదరులె మనకు అదియట్లుండన్

అరమరికలు లేక జనుల

దరిజేర్చుక మనగవలయు తాత్త్వికబుద్ధిన్. - 6

తే:గీ: కీడుజేసిన వారిపై కినుకవలదు

మది ప్రతీకారవాంఛను మెదలనీక

అదియె దివ్యబహూకృతి యని దలచి

స్వీకరించి కృతజ్ఞతల్ జెప్పుమెపుడు. - 7

క: ఋజువర్తనంబు భక్తియు

నిజజీవితమున గనబడ నియమము తోడన్

సుజనుడవై యార్జించుచు

భుజియింపుము కలిగినంత పొందుచు తృప్తిన్. - 8

క: ఇతరుల మనస్సులందున

సతతము మొలకెత్త ప్రేమ సద్భక్తి దయన్

అతిజాగరూకత గలిగి

హితకరి వీరన మెలంగు మిమ్మహిమీదన్ . - 9

ఆ:వె: పడుకొనుటకుముందు పరమాత్మసన్నిధి

నున్నయట్లు తలచి, ఒదిగిపోయి

చేసినాడ తప్పు చేయనింకేనాడు

ననుచు క్షమను వేడికొనుము మదిని. - 10

ఓం తత్ సత్